وقتی به زندگی انسان‌ها خوب می اندیشیم در می یابیم که انسانها پس از تولد و سن رشد دو مرحله از سیر خود را برای رسیدن به دنیای پس از مرگ در پیش دارند

این دو مرحله برای سرنوشت انسان بغایت مهم و حیاتی است

نخست، فرایند زندگی و دیگری برآیند زندگی ؛

برآیند ویا پایان زندگی انسان ارتباط معنا داری با فرایند زندگی دارد و به دیگر سخن فرایند ، برآیند را شکل می دهد

برآیند و آینده انسان متاثر از فرایند زندگی و نحوه نگاه و گونه زندگی ایشان در دوران حیات است

وقتی انسان زندگی را بر اساس؛ صداقت ،صفا ،عشق ، عدالت ، بندگی ، اخلاق ، انفاق ، محبت و سلوک نوع دوستانه قرار میدهد؛ برآیند و فرجام زندگی ایشان نیز تابلوی قشنگی از همه آنچه بر اساس آن زیسته و زندگی کرده است، میشود.

عشق ، علاقه، انگیزه ، هدف ، امید ، آرزو و آرمانهای در مسیر و فرایند زندگی ، برآیند و کارنامه زندگی ایشان را می سازد .

زندگی های ما همانند یک فرصت مطالعاتی است و انسان این فرصت را دارد تا از این ظرفیت خوب استفاده کند و هدفمندانه از آن سود برد تا برای آزمون پس از آن آماده شود.

حالت روحی و روانی انسان در استقبال و مواجه با آزمون، به مطالعاتی بستگی دارد که در فرصت در اختیار، از آن برای موفقیت سود برده است

امتحان برای کسی که از فرصت، برای خوب مطالعه کردن استفاده کرده است، رفتن به بزم و مجلس جشن است نه محاکمه و نابودی !

چنین کسی نه از ازمون خوف دارد و نه از نتیجه آن نگران است ؛ هرچند دلشوره قشنگ و ظریفی در کنج دلش نشسته باشد

حضرت علی علیه السلام فرایند های زندگی را با این گزاره قشنگ و ارزشمند نشان می‌دهد که: «قیمه کل امرء ما يحسنه» ارزش و اعتبار هرکسی به کارهای نیکی است که انجام داده است

و به عبارت دیگر ارزش و اعتبار انسان به مجموعه دلخوشی ها و دل‌مشغولی های است که در طول زندگی داشته و برای آن کوشش و تلاش داشته است

مرگ و‌پس از مرگ انسان تابلویی از چه کردنها ، چه خواستنها ، چه دوست داشتنهای انسان است و انسان همان را می یابد که در پی آن بوده است و به چیزی می رسد که در پی آن بوده است !

حضرت علی علیه السلام مرگ و برآیند زندگی را مجموعه ارزشهایی می داند که در طول زندگی فراهم آورده و ذهن و ضمیر خود را به آن دلخوش کرده است

برای همین مرگ را بازتاب و پژواک چیزی می داند که برای آن آرام نداشته و بی دریغ برای آن کوشیده است

حضرت در فرازی عمیق و دقیق از خداوند در خواست ظریفی دارد و آن اینکه : جانش اولین سرمایه ارزشمندی باشد که در گاه از ایشان ستانده میشود .

حضرت از خدا در خواست می کند تا همه آنچه در فرایند زندگی بدست آورده و برای آن کوشیده است از گزند و دستبرد مصون بماند ؛

او نمی خواهد عقل و عدل ، عشق و بندگی ، صداقت و صمیمیت و احسان و ایمان و... که ثمره و حاصل عمر ایشان است در وانفسای زندگی آسیب دیده و از سلامت بیفتد

برای همین در فرازی از خطبه ۲۱۵ از خدا در خواست می کند که «اللهم اجعل نفسي اول كريمه تنتزعها من كرائمي!»

تو گویی حضرت ارزشهای دیگر را در مقابل جانش که آخرین شریان و جریان حیات است ناچیز می دارد و جان شیرین را پیشمرگ ارزشهای انسانی و الهی که در فرایند زندگی بدست آورده است ، می سازد

گویی حضرت می خواهد قلبی سرشار از سلامت ، عزت ، عدالت خواهی ،عشق ، بندگی و... را به استان الهی تحویل دهد « الا من اتی الله بقلب سلیم»

در تجربه نظام و انقلاب اسلامی و دفاع مقدس کم نبودند کسانی که مشمول این دعای کریمانه شده و عزتمندانه به استان الهی بار یافتند

ائمه و اولیای الهی و بزرگان دین و خدمت به خلق از مصادیق و حجت های این سنت الهی هستند

دکتر ابراهیم رئیسی از جمله این مردان بزرگی بود که خوب زندگی کرد و خوب تر دعوت حق را اجابت نمود

زندگی عاشقانه و عارفانه از ایشان مردی محبوب و دوست داشتنی ساخت و دلهای زیادی را شیفته و شیدای خدمت و تلاشهای ایشان نمود

دکتر رئیسی چه در زمانی که در دستگاه قضا بود و یا زمان کوتاهی که در خدمت خادمی آستان مقدس رضوی گذراند و بخصوص دوران سه ساله ای که خادم خلق ایران شد از خود کارنامه ای سرشار از عشق و ارادت و دوستی بیادگار گذارد

شهادت ایشان در مسیر خدمت به خلق پرده کوچکی از دنیای بزرگ زندگی برای خدمت ، غم گساری ، امنیت ، عزت و سربلندی و آرامش مردم ایران بود

شهادت در اوج عزت و سربلندی و در مسیر خدمت به خلق خدا مزد گرانی بود که خدا روزی ایشان ساخت

دکتر رئیسی رفت در حالی که عزت ، ابرو ، حرمت ، عدالت خواهی ، عشق به خلق و خدمت ، انقلاب و ارزشی و... ایشان در اوج و خاطره خوش مهر و محبت ، صداقت و صمیمیت ایشان زبانزد است

مردم تهران و مشهد نشان خواهند داد چگونه پاس این شخصیت محبوب و مردمی را دارند و چقدر اندوهگین ، محزون و دلتنگ ایشان هستند

شهادت ایشان لبیک به این ندای رحمانی بود که «يا ايتهاالنفس المطمئنه ارجعي الي ربك راضيةمرضية»